...en een usb met aardbeiensmaak

11-11-09

Ellende

Nadat zaterdag mn kuur was afgelopen, ben ik zondag in granada beroofd en werd ik dinsdag gruwelijk ziek. Ik heb nog nooit zo veel overgegeven en me zo beroerd gevoelt. Dona Gloria en Justin hebben me n taxi in gedragen die me bij t publieke ziekenhuis in masaya afzette. Na 8 uur wachten, kotsen en slapen (want ze waren vergeten mn bloed naar t lab te brengen etc) bleek dat ze niets voor me konden doen en dat k gewoon veel water moest drinken want k was uitgedroogd. De eenvoudige reden dat k was uitgedroogd was dat ik nix binnen kon houden maar hier doen ze weinig aan het bestrijden van de aanleiding van de ziekte, alleen de symptomen worden bestreden (vandaar de ontelbare pijnstillers die ze voorschrijven) Na 2 dagen brachten Beto, Manuel en Lilian me naar t hospital in Managua, waar de dokter me al als zijn dochter begon te zien. Ik werd opgenomen en kreeg de hele nacht vloeistof via n infuus toegediend (gelukkig n andere dan dat van de 2 infusen die in masaya werden togedient) omdat mn pinpas was gejat kon ik alleen de volgende dag de kosten niet betalen en kwamen melissa en vincent me gelukkig redden. Lilian was de hele nacht bij me gebleven, super lief. Verder hebben we nog n praatje met Vivian Pellas herself gehouden die de volgende dag ons nog herkende :). De familie Pellas is de rijkste familie van Nicaragua en bezit bijvoorbeeld alle merken drank, n paar banken, autodealers en dus t enige goed werkende maar veel te dure ziekenhuis. Vivian Pellas is erg beroemd en geliefd in dit land omdat ze veel voor goede doelen over heeft. Iedereen hier weet wie ze is, behalve ik. Dus toen ze langs kwam lopen en t meisje dat ons hielp haar vroeg of ze alsjeblieft iets in t engels kon vertalen voor mij, dacht ik dat ze gewoon n medewerkster van t ziekenhuis was. Daarom vroeg ik, toen alles duidelijk was of we misschien cena konden krijgen want we hadden best wel honger.. Ze moest lachen en zou zorgen dat alles in orde kwam. Lilian was inmiddels van kleur verschoten en toen ze weg was zei ze: weet je wel wie dat was!!!??? Je hebt eten bij Vivian Pellas besteld!
In de tussentijd probeerde ik ook mn nieuwe pinpas hierheen te krijgen. De ouders van vincent kwamen hem gelukkig toevallig opzoeken en maarten kon de pas bij hen afleveren. Ik weet niet precies hoeveel dagen we verder zijn, ongeveer 2 weken maar ondanks dak nog steeds niet helemaal de oude ben gaat t echt al stukken beter. Na n hele hoop gedoe heb ik uiteindelijk ook nog mn pinpas kunnen activeren en mn visum kunnen verlengen. Langzaam keert t tij zich en verlos ik me weer van murphy’s law… t hoort erbij en ondanks dat t n hoop ellende achter elkaar was had ik nog steeds zo iets van: ik wou dat ik meer tijd had hier!

Lief

Ik heb zo’n lieve familie hier, toen ik zo ziek was waren ze zo bezorgd en dona Gloria vertelde aan iedereen in t ziekenhuis dat k haar dochter was, nou ja, als een dochter! En vincent en melissa die t zo vanzelfsprekend vonden me te helpen. De bezorgdheid van de andere studenten hier en mn collega’s bij AMICTLAN, echt lief!

Tour

Dit weekend naar monte verde geweest waar vincent n tour voor ons geregeld had. Super mooi en leuk. T hoogtepunt vond k natuurlijk weer t paardrijden want gek genoeg hadden dagmar, frank, anne en k weer de 4 opgefokte, zenuwachtige paarden die als n gek door t prachtige bos en langs uitgestrekte finca’s sjeesden. Super mooi! ’s Ochtend kregen we n rondleiding, daarna lekker gegeten, paardgereden en vervolgens van allemaal natuurlijke materialen sieraden gemaakt. N rustgevend werkje maar niet mijn sterkste kan. Eén van de meisjes die t ons leerden heeft oorbellen voor me gemaakt zodat k alsnog met mooie zooi vertrok.

Idioot

In granada pizza gegeten :) wat gedronken en heerlijk geslapen. Zondag gechillt en ’s avonds met justin iets te veel gedronken in luna llena. In Catarina is eigenlijk iedereen gek. Er is altijd wel wat, of helemaal nix te beleven. Geen pijl op te trekken. Afgelopen weekend was er n groot feest geweest en zondag was iedereen nog steeds druk en gek en dronken. Gewoon zo’n rare sfeer maar wel gezellig. Maandag was er een (tamelijk domme) stier in t gat bij de rotonda gevallen, bij de grote weg. Hij was meteen dood maar omdat ie zo zwaar was kregen ze m er niet uit. Uiteindelijk daalde er iemand met manchete af en kwam de stier in stukjes weer boven. Iemand heeft iig n enorme voorraad vlees nu. ’s Avonds was er (ook een redelijk domme) Amerikaan met n fortuin op zak in t donker naar de oude mirador gelopen waar hij onder bedreigen van een pistool was beroofd. De dader was een muchato in een rode mototaxi…Als je weet hoeveel mochato’s met rode mototaxi er zijn rond de pueblos blancos heeft dit ellendige verhaal toch ook wel n grappige kant. De politie rukte uit en hield alle rode mototaxis aan bij el parque, voor ons huis. Manuel en k hebben alles, relaxed zittend op ons stoepje, gevolgd ;) ’s Avonds op de bamboehangbak onder de sterren op de patio bij de werkplaats van Salvador (man van Glenda) gehangen. Gister ben k op de fiets naar san juan gegaan voor nog meer enquetes. Blijkbaar zijn blonde meisjes op mountanbikes zeldzaam. Wat n gedoe! Kuddes nieuwsgierige kindjes maakten snel plaats voor nog nieuwsgierigere mannen. T gefluit, daar wen je aan, maar als elke beweging door n heel dorp wordt gevolgd voel je je echt opgelaten… Daarnaast snapte veel mensen ook niet hoe je een enquete moet invullen. Bij 1 beginnen en de vragen systematisch beantwoorden door n antwoord te omcirkelen is natuurlijk geheel onlogisch! Maar alles is relaxed, k heb de tijd, vind t gezellig om n stoel aan te schuiven en lange gesprekken te voeren die t onderwerp van de enquete allang zijn gepasseerd. Toen k om 5 uur naar huis wilde gaan vroeg lucy of k niet de yogales wilde volgen, wat me op zich wel relaxed leek :) k ben er nog steeds niet over uit of t daadwerkelijk relaxed was (met mn botten op n stenen vloer) maar keb t idee dat t al ietsje soepeler ging dan de vorige x ;)

16-11-‘09

Wat zei k ookalweer over opgefokte paarden…? Ik neem bij deze alles terug! Gister zijn Dagmar en ik naar de hipica in Catarina geweest. Ik hou echt van dit dorp! Gister bereikte het loco-gehalte toch wel n hoogtepunt. Heel veel mensen, heel veel paarden en natuurlijk, heel veel rum! Zelfs in ons huis was t vol met dansende familie, vrienden en wildvreemden. Tussen al die chaos liepen prachtige schuimbekkende paarden met idiote cowboys erop. Samen met de dronken menigte en de keiharde muziek zorgden die er voor dat al die paarden super zenuwachtig, steigerend en bokkend langskwamen. Op een gegeven moment stopte t drukste en mooiste zwarte paard met een breed glimlachende cowboy erop voor ons die met een uitnodigend armgebaar aangaf dat ik, als k wilde, er nu op mocht rijden. Ik schrok me wezenloos en na eerst om me heen te hebben gekeken, maar nee, iedereen staarde echt naar mij, bedankte ik vriendelijk. Maar: t bleek n vriend van Don Manuel te zijn dus ietwat trillerig stapte ik op t paard die meteen begon te steigeren wat alle dronken toeschouwers prachtig vonden. Ik minder…maar ik dacht wel: voor geen goud val ik hier, voor al deze mensen op deze plek van mn paard! En k ben blijven zitten :) gelukkig liep de man af en toe mee en op een gegeven moment lukte t Dagmar om door de menigte te komen waarna zij t ook mocht proberen. Meteen daarna kwam t grootste paard van de hipica voorbij, n mooie witte waarvan de bereider natuurlijk weer bevriend was met de vriend van don Manuel en voor k t wist zat ik weer op n dansend paard. Tering, wat n chaos! Vergeleken met deze vurige volbloed paarden waren de paarden van de tours super makke pony’s.:s Ik moet ook eerlijk bekennen dat k t echt wel eng vond maar ook super tof!! En Dagmar ook, nog natrillend sleurden we ons weer langs alle briesende paarden, grijpende mannen, dansende vrouwen en gillende kinderen waar we thuis weer n glas rum kregen aangeboden. Manon was ook langsgekomen en stond ons daar op te wachten want ze had t niet zo op paarden, dan is n hipica niet de juiste plek om te zijn;) maar t was wel gezellig! Rond n uur of 6,7 werd t ‘iets’ rustiger en hebben we gezellig met de hele familie voor ons huis gerelaxed. Daarna zijn we met Justin en n vriend van hem naar de mirador gegaan met n fles rum en de n fles cola. Heel relaxed en ondanks dat we t eerst niet zo’n puik plan vonden (met zo’n hipica is t niet tof om 2 blonde meisjes te zijn) hebben we ons vervolgens toch naar t feest op el parque begeven. Justin probeerde daar zo goed en zo kwaad als t ging de mannen enigszins op afstand te houden en we hebben ons er toch prima vermaakt. Met als naar maar logisch gevolg dat ik nu alles behalve fruitig op t kantoor zit. Zondagochtend waren Dagmar en ik namelijk uit Granada aangekomen waar we ook uit gegaan waren en vervolgens iets fouts gegeten hadden. Mijn buik heeft t er in ieder geval tamelijk zwaar mee en ik verlang naar mn bed… maar ik zit lekker wel in n super mooi en idioot land met n superlieve familie in t grappigste dorp met t allermooiste uitzicht ter wereld! Hihi;)

23-11-‘09

Afgelopen weekend ben ik met Frank en Vincent naar San Juan del Sur geweest, heel relaxed :). T/m zaterdagochtend wist ik niet of ik mee ging omdat het idee dat ik nog maar twee weken had me ontzettend benauwde. Ik moest in één keer kiezen hoe ik mijn weinige tijd die me hier nog rest wilde besteden. Wat ik ook doe, ik heb toch te weinig tijd… Uiteindelijk heb ik mn wekker om 6 uur gezet en toen bedacht ik dat ik heel veel zin had om lekker een poging tot surfen te wagen en te genieten van de relaxte sfeer op het strand. Omdat de bus uit Managua moest komen was het nog maar de vraag of hij wel reed omdat er zaterdag allemaal demonstraties waren gepland in de hoofdstad (zowel door de Sandinisten als door de oppositie) ivm de bekendmaking van de nieuwe presidentskandidaten. Eén grote chaos, maar hij kwam! (Wat later maar ik ben hier heel goed in wachten geworden ;) ) In Rivas kwam ik Frank en Vincent tegen en samen zijn we door gereisd naar San Juan waar we een hostel aan t strand konden boeken, vervolgens het vervoer naar Las Maderas konden regelen (om te surfen claro que sí), en toen lekker gegeten. Bij Las Maderas was t drukker dan de vorige x en de golven waren minder maar t was echt even weer heel fijn. Zaterdagavond uit geweest met Rebecca en Thijmen die er toevallig ook waren. Eerst lekker gegeten en gedronken op t strand waar n heel tof stransfeest was. Daarna nog naar een ander strandtentje geweest. Zondag lekker nix gedaan, gerelaxed op t strand bij San Juan zelf en ’s middags de bus terug gepakt. Rond n uur of 6 kwam k weer in Catarina aan, waar WEER feest was (de derde achtereenvolgende week geloof k). T was weer lekker chaotisch en lawaaiig en ik heb lekker mee lopen dreunen in mn bedje. T was n bizarre avond maar uiteindelijk ben k wel in slaap gevallen. Vandaag nog even aan t werk en morgen en woensdag zijn we vrij :)! Ga ik lekker bijslapen en aan mn adviesrapport werken. Verder ben ik me aan t oriënteren op n leuke minor want t tweede gedeelte van mn jaar bestaat uit een vrije minor. Bij de UvA kan ik waarsch vakken volgen die me heel interessant lijken! Hopen dat t lukt, maar dan moet ik wel voor een paar maanden naar Amsterdam… Verder heb ik zo’n naar onbestemd knagend gevoel ik mn onderbuik, de tijd gaat hier zo snel! Ik heb t gevoel dat ik hier nog helemaal niet klaar ben om weg te gaan. En t idee dat ik alle lieve mensen hier die ik dagelijks zie misschien over minder dan twee weken nooit meer zie maakt me echt…naar. Iedereen die ook langere tijd weg is geweest herkent dit vast heel goed, wat doe je er aan?

03-12-’09 Chillen…met krokodillen

Ik heb net de laatste hand aan mijn adviesrapport gelegd van 80 blz (zonder bijlagen :( )Manon heeft speciaal voor t rapport n nieuwe usb-stick voor me gekocht omdat ik t nergens meer kon opslaan. N rode met aardbeiengeur…t ruikt heel lekker hier:P

Gister had ik nog tot half 6 een vergadering waarin we t rapport besproken, ze vonden t erg interessant en nu moet ik morgen het hele ingewikkelde technische rapport met strategie en communicatieadvies voor iedereen presenteren..Maar daarna ben ik ook echt klaar!

De vrije dagen vorige week waren helaas niet om bij te slapen, t was nog steeds één groot feest in Catarina. En wat wil je ook, Santa Catarina was jarig en werd constant op een loodzwaar altaar door het dorp getild, begeleid door verschillende fanfares (chaos), paarden, vrome gelovigen en zatlappen. Ow ja, en heel veel bomba’s, n soort vuurwerk als n pistoolschot gevolgd door klein wit wolkje. Vooral de verschillende door elkaar heen spelende fanfares probeerden 24/7 door te gaan en ik kan t geluid van n tuba niet meer horen! Dinsdag zijn Manon, Frank en ik naar het feest op el parque gegaan waar n leuke coverband optrad en t propvol was en hebben we de ‘draaimolen’ uitgeprobeerd. Een oud, krakkemig, best hoog geval met, vooral voor Frank, te kleine bakje die razendsnel ronddraaide. Volgens Frank het engste wat hij ooit had gedaan…;)

De tijd vliegt y me falta solamente 3 días! Afgelopen weekend ben k voor de laatste keer naar Léon geweest (waarvoor ik eerst n rodeo in t dorp moest passeren om bij de bus te komen), heerlijk uitgewaaid op t strand, ’s avonds nog n drankje gedaan in de stad met Dagmar, Anne, Gerard en Frank en zondag n mangrovetour gedaan. Echt heel mooi en relaxed, we hebben zelfs 4 krokodillen gezien die ons rustig bleven aanstaren toen we dichterbij kwamen. De gidsen kenden ook een stuk strand waar je wel min of meer kon zwemmen en niet alleen door de golven werd rondgekwakt. Echt fijn.

Verder heb ik deze week heel hard aan mn rapport gewerkt, gerelaxed bij de mirador (jaja) en biertjes gedronken in Masaya (de danslesleraar kwam niet opdagen:P) Gister vond er een kleine aardbeving plaats, dat voelt echt heel raar als je net actief achter je laptpo zit en alles beweegt. Eerst denk je dat je zelf gek bent, dan vraag je je af wie de tafel zo staat te schudden en dan schrik je je dood maar t was n kleintje gelukkig :) Nu moet ik dus nog de presentatie voorbereiden wat k nu nog helemaal niet voor me zie (hoe prop je info van 80 blz in 10 min?)

Morgen gaan Manon en ik voor mn familie koken en hoop ik hier ’s middags klaar te zijn zodat ik naar de promoción van Gloría (mijn ‘nichtje’) kan (in nl is dat ong gelijk aan je middelbareschool diploma). Zondagochtend om 5 uur (!) ga ik dan echt weg…waarna ik maandagmiddag in nl aankom en dinsdagochtend weer paraat op school moet zijn…¿Cómo?