Léon, playa, montar caballo, vulcán y más...

08-09-‘09

k was t weekend in granada waar ik eerst helemaal moest wennen aan de hitte en de drukte en de toeristen maar dat ging heel snel. Zaterdagmiddag heb ik relaxed met melissa door de stad gesjouwt en 's avonds met allemaal nl studenten gegeten in t huis waar ik eerst ook woonde. Na t lekkere eten en vooral de flor de caña, gezellig naar cafe nuit gegaan waar ik mijn prachtige salsadansmoves heb geprobeerd...yo no peudo maar t was wel gezellig. zondag ben ik met melissa en jeroen naar t paradijselijke zwembadje geweest (en tevens t enige van granada) omdat t 100 cordoba entree is zijn er eigenlijk alleen maar toeristen en rijkere nicaraguanen maar t is zo fijn, echt n oase van rust midden in de stad. helaas moesten we na een paar uur vluchten voor n zwerm killerbees (de naam zegt t inderdaad al) en stonden we in zwemkleding, gewikkeld in n sarong op straat. de brandweer rukte uit om t nest bijen te lijf gegaan maar ik ben naar huis gegaan om mn tas te pakken en n taart met 'muchos gracias' voor amictlan te kopen (omdat ze me toen ik zo ziek was naar managua hebben gebracht, toch n eind rijden en veel wachten) na n tijd in de hier altijd overvolle bus gehobbeld te hebben (en ow wat is het hier toch mooi!) stapte ik bij san juan de oriente uit vanwaar het maar 10 min lopen is naar catarina, tis eigenlijk aan elkaar vast gegroeid. Onderweg kwam ik maría tegen, mijn lerares spaans in granada:) en daarna andere maría van amictlan (de spaanse met de zware baby) eenmaal thuis bleek doña gloria ziek te zijn. ik maakte me best n beetje zorgen...de volgende ochtend hoorde we dat n buurmeisje met spoed in t ziekenhuis was opgenomen vanwege n blindedarm ontsteking (hier kan zoiets dodelijk zijn...) en vervolgens ging manuel (de zoon) door zijn rug...!madre mía! riep dona gloria toen..
ik geloof dat nu alles wat beter is maar t was wel tamelijk bizar…

09-09-09

September is hier de maand van het vaderland, er wordt gevierd dat Nicaragua in 1838 onafhankelijk werd. Overal hangt de vlag uit (ook don manuel verdween vanochtend met een machete de tuin in en kwam terug met een enorme bamboestok waar nu tros de vlag aan wappert) en door het hele land marcheren scholen met trommels, vlaggen en spandoeken door de straten. Hiervoor hebben ze al heel veel geoefend en ik ben inmiddels al wel gewend geraakt aan de constante optochten, begeleid door n opzwepend ritme, van in uniform gestoken schoolkindjes, ik vind t wel gezellig :)
Verder slikt manuel aan één stuk door pijnstillers tegen zijn rugpijn omdat hij niet naar de dokter wil en heeft doña gloriá nog steeds een enorme rode plek om haar voet en enkel. Ze is wel naar de dokter geweest die haar medicijnen heeft voorgeschreven en heeft geconstateerd dat ze een ontsteking in haar voet heeft. Op een één of andere manier sta ik nogal kritisch tegenover alle medicijnen die doktoren van de gezondheidscentra hier voorschrijven en vraag ik me af of het echt alleen maar een ontsteking in haar voet is en of die medicijnen voldoende zijn. Volgens haar had ze geen bloedvergiftiging, als ze mijn vraag en ik haar antwoord iig goed heb begrepen, maar ik blijf me toch zorgen maken. Manuel vertelde dat nicaraguanen bikkels waren en alleen als t echt nodig was naar de dokter gingen…

Don manuel had gister de grootste tros bananen ooit gepland en ik heb n hoop foto’s van iedereen met de enorme tros gemaakt. Kijken of ik ze voor hen kan afdrukken ;)

Op mn stage gaat t, vind k zelf, iets beter. Omdat ik het gister zo gehad had met dat eeuwige vertalen (ik doe al 2 weken niets anders) en omdat Dismara (van Amictlan) me vertelde dat ze nog nooit een stagiaire hadden gehad die communicatie studeerde en ook niet zo goed wisten wat ik nou precies ging doen, ben ik naar Arawí gestapt om aan te geven dat ik graag onderzoek naar de doelgroep van amictlan wil doen zodat de communicatie (en de video) meer op hen kan worden toegepast. Gelukkig vond ze dit wel n goed idee maar vroeg ze zich af hoe ik aan de informatie wilde komen. Er is inderdaad weinig info te vinden, mensen hebben geen internet en sommige kunnen niet lezen of schrijven…maar ik heb deze week de tijd om iets te verzinnen, en in het spaans te vertalen;) volgende week ben ik 3 dagen vrij, heb ik 2 dagen een bedrijfsuitje en gaan we zaterdag de kust van t meer schoonmaken, maar de week daarop gaan we volgens mij langs de dorpen in het gebied :)

Waarschijnlijk ga ik mijn paar vrije dagen in Leon doorbrengen en ik wil in Masaya een fiets kopen, ik mis echt n beetje beweging en mn benen kriebelen na hele dagen alleen maar achter n bureau zitten…
Verder vermaak ik me nog prima en ben ik serieus elke dag zo blij dat ik in zo’n mooi land rondhobbel :)

18-09-‘09

Fieuw, ik zal proberen alles zo kort mogelijk op te schrijven omdat dit anders echt n ontiegelijke lap tekst wordt..;) vorige week donderdag heb ik met justin zijn verjaardag gevierd door met een fles rum en een fles cola naar de mirador te gaan (de flor de caña hier is echt zo lekker, gewoonlijk hou ik helemaal niet van rum maar met wat cola, ijs en lemon is t heerlijk :)) wat heel gezellig was maar de volgende dag bij amictlan had ik t tamelijk zwaar. Zaterdag ben ik met Vincent en Melissa uit Granada naar Léon gereisd waar we Frank en Gerard tegen kwamen. Met zn vieren verder gereisd naar t strand waar Anne en Dagmar al een relaxed hostel hadden geregeld. Eerst snapte ik niet waarom n hostel op t strand n zwembad had maar na n duik in de Pacific begreep k t helemaal. De golven zijn zo sterk! Tis echt perfect om te surfen en k vermaakte me ook wel zonder plank, alleen van zwemmen kwam nix. Zonder dat je iets in te brengen hebt wordt je opgetild en neergekwakt en weer mee gesleurd…Wel verfrissend iig…verder heerlijk nix leggen doen in t zwembad en ’s avonds n biertje gedronken op t strand onder de sterren. Zondag hebben we aan t eind van de middag n overvolle bus gepakt met allemaal mopperende backpackers. Daarvan had ik er hier nog niet zo veel gezien maar in Léon zijn ze dus allemaal verenigd, wel gezellig. We kwamen in Big Foot terecht, n prima hostel vol met backpackers. ’s Avonds weer gezellig wat gedronken en maandag hebben we n super tour gedaan! Eerst met de auto naar de vulcan Cerro Negro (die zo heet omdat er geen vegetatie is (hij is nog actief) en bedekt is met as en stenen van voormalige uitbarstingen) waar we te paard een tocht gingen maken. Voor mij is t alweer 12 jaar geleden dat ik op n paard heb gezeten maar na n tijdje voelde t toch wel weer vertrouwd. Ik vroeg me af waarom mijn paard de enige was met n bit maar daar kwam ik snel genoeg achter. Hij was super nerveus en actief en moeilijk in toom te houden en eenmaal op een prachtige vlakte halverwege de vulcan gingen we in galop er vandoor. Echt zo tof, n enorme vlakte van as en stenen, helemaal grijs/zwart met n prachtig uitzicht vlak onder n nog werkende vulkaan! :) Onze gids en 1 cowboy (die mee was omdat niet iedereen zich even gemakkelijk op n paard voelde en hij hier en daar moest helpen) wilden graag n wedstrijd houden met dagmar en mij, echt heerlijk! In rengalop over de vulkaan:) en mijn lieve paardje en ik waren best n goed team want we wonnen steeds. (los dos hombres nigaragüenses geloofden niet dat n nederlands meisje kon winnen en omdat frank t ook wel es wilde proberen gingen we steeds overnieuw. Echt, als k weer in nl ben ga k weer paardrijden, hoe heerlijk is dat (en hoe anders dan hier…maar ja:()Ook heb k met mn buurmeisje hier (n andere dan die met de blindedarm) afgesproken om rond Laguna de Apoyo ook te gaan paardrijden, joepie! Wel heb k nu nog steeds (vrijdag) ontiegelijke pijn aan de binnenkant van mn bovenbenen en gaat lopen me alles behalve gemakkelijk af, but I won! Na t paardrijden zijn we t laatste stuk van de vulkaan opgeklommen (en ja, k had t best zwaar met mn hoogtevrees maar t was t wel waard) Eenmaal boven kon je echt genieten van t uitzicht, de bossen, andere vulkanen, León in de verte en daarachter nog de oceaan…toen ging de zon onder, zo gruwelijk mooi! Alleen was t daarna donker en moesten we nog naar beneden wat we deden dmv een sandboard. Das n plank met n touwtje waar je op gaat zitten en dan naar beneden sjeest…misschien was t ook wel goed dat ik niet zag waar k heen ging maar ik zag ook 1 steen over t hoofd die mij lanceerde maar behalve een gat in mn hempje en n schaafwond op mn rug is t prima. Onder t stof hebben we nog wat fruit gegeten en zijn we terug gegaan naar ons hostel. Lekker gegeten en voor t eerst in n week ofzo iets meer geslapen :) de volgende ochtend reisde ik samen met Melissa tot aan Managua waarna ik n bus nam naar n piepklein plaatsje waar weer n andere bus kwam die me naar catarina kon brengen. Na n tijd wachten kwam er idd n busje maar die was vol, gelukkig paste ik er uiteindelijk nog net bij en werd k vlakbij catarina gedropt. Eenmaal aangekomen bleken de feesten nog in volle gang en k heb n hoop optochten gezien maar uiteindelijk viel ik ondanks t enorme lawaai in slaap. ’s Avonds gechillt met t buurmeisje bij de mirador die me alles vertelde over haar novios(vriendjes). Officieel heeft ze er natuurlijk 1 maar in Nicaragua nemen ze t niet zo nauw. Dat merkte ik ook toen n Justin 's nachts voor de deur stond (met wat rum op) die meende dat wij nu ook novios konden worden omdat we nu in ‘dezelfde situatie’ zaten want hij heeft nu ook n vriendinnetje. Tamelijk bizar en weer weinig slaap…Woensdag heb k voor t eerst mn eigen kleren gewassen op n wasbord met n stuk zeep hier in de tuin, wel relaxed eigenlijk. ’s Middags met Lucy en haar man + 2 kinderen boodschappen gedaan in Masaya want gister en vandaag hadden we activiteiten met AMICTLAN en wij moesten t eten maken, voor 20 personen…Wel veel werk en ik viel woensdagavond dan ook echt als n blok in slaap. Zowel gister als vandaag kregen we eerst n workshop in la oficina over omgangsvormen,conflictbeheersing etc. Daarna naar de tuin van Tsjitske y Onno die aan de Laguna wonen, waar we spelletjes deden om elkaar beter te leren kennen, elkaar beter te durven vertrouwen en om meer n team te vormen dan n groep etc. Met zwemmen en yoga was t eigenlijk best relaxed. In Nicaragua kan bijna niemand zwemmen. Als ze al t water in gaan, wat ze eigenlijk heel eng vinden, houden ze zo veel mogelijk kleren aan, zetten n duikbril op, planten hun voeten stevig in de bodem, pakken iemands hand en stoppen hun gezicht onder de water, t achterhoofd en de kont steken er boven uit… Bij Amictlan konden n stuk of 4 mannen wel zwemmen wat heel grappig en gezellig was :)
Morgenochtend (zaterdag) gaan we om 7 uur ‘s ochtends naar de laguna om de kust schoon te maken, hopelijk zijn we om n uur of 3 klaar en kan k nog n beetje mee eten bij de bbq bij Tsjitske en Onno voor alle on-stage studenten. Waarsch ga k daarna mee naar Granada om Melissa’s verjaardag te vieren. Volgende week begin ik met mn encuesta die ik kan afnemen in 4 v/d 6 gemeenten rond laguna de Apoyo. Na n gesprek met Arawí y Tsjitske bleek dat t beter was om mn hoofdopdr voor mn stage te veranderen maar dat schrijf k wel n volgende x want t is al zo’n lang verhaal geworden…Volgend weekend ga ik trouwens met manuel naar san juan del sur om n verjaardag van n vriendin van hem te vieren :) dan nog n weekje werken en dan komt maarten al :) joepie! Maar nu stop ik echt! Hoe is t in nl? Adios!
Saludos, Mette