:)

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik heel blij ben dat ik weer aan deze kant van de oceaan ben :)!
Lo más extraño es dat ik helemaal niet het gevoel heb gehad dat ik heb moeten wennen… Wel lichamelijk, aangezien ik de eerste week ziek werd, maar verder moet ik bekennen dat ik me hier wel relaxed voel! Gelukkig maar want ik mag hier nog blijven t/m juni :)!

Ik heb enigszins het gevoel dat mijn leven hier tot nu n beetje als n sneltrein voortdenderd. Ik werk elke week 40 uur, s’ avonds ga ik uit of lig ik in mijn bed mee te dreunen of wordt ik wel gewekt door huisgenoten met dubieuze bedoelingen die op mn deur kloppen. Mijn kamer ligt op de begaande grond, meteen naast de poort en van slapen komt dus niet zo heel veel… In de weekenden haast ik me op vrijdag na mn werk naar n busstation of vertrek ik op zaterochtendvroeg om even Quito te onvluchten… ;) Dus: moe maar blij!

Afgelopen weekend heb ik 2 vrienden in Mindo opgezocht, Redmar en Lisa. Ik had hen in Quito ontmoet en zij gaan nu samen verder reizen. Puur toevallig kwam ik 2 andere vrienden (Dave en Daniel, een vrolijk koppel) ´s ochtends tegen en konden we samen reizen. Ik had het allerlaatse plaatje kunnen bemachtigen, op de meest relaxte stoel naast de buschauffeur. De weg naar Mindo is zo mooi! Ik kan het niet goed beschrijven maar je rijd dwars door de Andes met zn puntige, grillige toppen en groen begroeide wanden met rotsen die er tussen door schijnen en watervallen die overal naar beneden kletteren, op een weg vol gaten en haarspeldbochten waarbij je naast tegenliggers ook enorme kraters moet ontwijken. Ik had een ontiegelijk vermoeiende week achter de rug en t was echt fijn om even n weekendje weg te zijn en bij te komen. Lisa, Redmar en ik sliepen in n heel relaxed houten hostel met weinig muren en veel hangmatten. Zaterdag heb ik voor het eerst totaal niets gedaan en zondag zijn we gaan paardrijden. Ondanks dat de omgeving heel mooi was vond ik dat gesjok na n tijdje toch saai worden en mocht ik met Redmar van paard ruilen zodat ik van de gids in rengalop verder mocht. Echt heel tof! Op de terugweg vond ik het wel n puik plan om opnieuw te galopperen maar ergens halverwege schrok mijn paardje zich te pletter en sloeg op hol, een weiland met koeien in waar de eigenaar zijn vee net aan wat vrienden aan het showen was. Uiteindelijk kon ik hem de bosjes in sturen en hielp de jefe om het paard n beetje te kalmeren. De rest was nog in geen velden of wegen te bekennen en de rest van de tocht verliep nog wat onrustig maar we zijn allebei heelhuids aangekomen ;) Wel loop ik nu nog steeds met o-benen…

s’ Middags ben ik gaan chuben (schrijf je dan zo?) met Dave en Daniel. Ik had ergens verwacht dat we rustig, ieder op zn eigen band, n riviertje zouden afzakken maar niets bleek minder waar. Ze hadden ong. 9 banden aanelkaar gebonden en de rivier was één grote stroomversnelling met kleine watervallen en overal stenen. Het water was ijskoud en je werd alle kanten op geworpen. We hadden wel n helm en een reddingsvest maar één keer sloeg ik toch bij n waterval bijna ‘overboord’! De gids pakte me gelukkig vast maar vanaf dat moment vond ik het éng! Volgens Daniel zat ik de rest van de tocht bleek en stil me heel hard aan de touwen vast te klampen. Terwijl zij maar kreetjes slaakten en riepen: ¡ow lindo, mi amor, estamos muriendo! Maar het was wel heel tof om te doen :).

Het weekend ervoor hebben we de Cotopaxi beklommen, een vulkaan. Echt zo increíble mooi en overweldigend! We zijn met een busje zo hoog mogelijk gereden vanwaar we verder naar boven zijn gaan lopen. Door de hoogte bonkt je hart en mis je lucht maar t was echt n toffe ervaring. Boven de 4800m hebben we door de gletsjer gelopen en ons middageten genuttigd. Vervolgens weer terug naar t busje beneden waar de mountainbikes nog op het dak waren vastgebonden. De rest van de afdaling gemountainbiked wat ook zo chevére was ;)

Die avond weer vrolijk uitgeweest in onze wijk de Mariscal die voor het grootste deel uit bars bestaat. En wat maar door en door en door gaat…

Het weekend dáárvoor ben ik met María, Redmar en Lisa naar Baños geweest. Ook een hele mooie plek ongeveer 4 uur bet de bus. Ook daar hebben we gemountaibiked en geabsaild door watervallen (wat erg tof maar ook erg koud was…)

Eerlijk gezegd weet ik niet meer zo goed wat ik dat weekend daarvoor heb gedaan. Komend weekend blijf ik waarschijnlijk gewoon in Quito, door alle drukte is het me nog niet eens gelukt Centro Historico te bezoeken (of tenminste, ik heb één keer een poging gewaagd maar toen werd er een gruwelijk vies goedje op mij en María gespoten met als doel de camera van María te jatten, en misschien nog mijn tas als bonus erbij…Het is een methode van ladrones hier, ze spuiten vieze zooi op je, en in ons geval kwam een vrouw out of the blue roepen dat het een vogel was, wel een heel merkwaardige vogel.. Misschien kwam ze op dat idee omdat ik als n idioot omhoog aan het staren was, op zoek naar de bron van het stinkende, bruine kleverige spul dat op mijn kont zat en langzaam langs mijn broekspijp naar beneden liep. María had wel meteen door wat er aan de hand was en keek angstig om zich heen met de camera vastgeklemd in haar armen. Uiteindelijk wilde ik alleen maar die vieze zooi schoonmaken en zijn we naar een restaurantje gelopen om in de wc iets weg te poetsen. De vrouw bleef maar om ons heen hangen maar gelukkig kwam la dueña ons redden door kritische vragen te stellen en de vrouw verdween even plotseling als dat ze gekomen was. Blijkbaar werkt de methode maar ik zou nooit mn tas achterlaten of afgeven, zelfs niet met een hele vieze broek!)

Het wordt toch een wat lang verhaal, sorry! Over mijn stage: tot nu toe vind ik het heel leuk en ook spannend. Ik ben nog steeds met het onderzoek bezig en heb gister aan Imke gevraagd of het mogelijk is daarnaast meer andere werkzaamheden te doen zodat ik meer met het bedrijf meeloop. Anders zit ik zo in een hoekje mijn onderzoek te doen en vraagd iedereen zich af wat die stagiaire nou de hele tijd uitvoert. De bedoeling is om een communicatiestrategie op zetten voor een nieuwe afdeling binnen Ecole Viajes mbt duurzame reizen. Deze afdeling wordt hopelijk in de zomer gelanceerd en ik ga de communicatie, ofwel het advies dat uit mijn onderzoek komt, implementeren! :)

Adémas woon ik nog steeds in Casa de Estudiantes, naast mn werk (!) middenin de Mariscal. Het is een heel gezellig huis maar de nadelen zijn dat je steeds mensen ontmoet, leert kennen en vervolgens moet je weer afscheid nemen. Dat vind ik jammer en vermoeiend en nog steeds weet ik niet helemaal zeker wat ik wil doen qua habitación…

Bueno, ik ga weer verder want eigenlijk ben ik nu ook aan het werk! Ik ben benieuwd naar hoe alles in Nederland is en hoe t met iedereen gaat! Hasta luego y saludos de Quito en frío…

Ps: Ik plaats nog wel wat foto´s op facebook!