estoy casi lista aqui y tengo ganas de futbal!

Zondagochtend, 7u in de banda. Roel en ik hebben de laptop van Newton mogen lenen dus kunnen we hier verder aan ons project werken. T handbook schiet al aardig op en er is al 1 promotieposter af. We ontwerpen er nog 1 voor in de banda, n overzichtelijke poster met een kaart, activiteiten, korte geschiedenis etc. voor in elke banda een... Als we alles klaar hebben gaan we naar Mombasa om daar een computer voor de board te kopen zodat het kantoor meer functie krijgt en t contact, website etc. up to date kan worden gehouden door n contactpersoon(!) en we enkele tientallen handbooks en posters kunnen uitprinten + de boeken kunnen inbinden. Nu over een week zitten we in de matatu naar de kust waar ik nog 3 dagen kan chillen voor ik de 30ste de bus naar Nairobi neem waar ik nog even langs Beatrice ga en s nachts t vliegtuig terug neem...

Verder moet ik bekennen dat ik het toch niet kon laten om even n vergelijkend warenonderzoek in de gezondheidszorg te doen. Kenia komt redelijk uit de test, Thailand was beter maar tis hier iets beter geregeld dan in Nicaragua. (Verder mis ik Nicaragua nog steeds verschrikkelijk, ondanks de ziekenhuizen. Ik denk dat ik er maar heen emigreer met die PVV en VVD in Nederland.)
Maar goed, toen we afgelopen weekend in Diani Beach waren had ik zo’n last van mn buik en was ik helemaal slap, duizelig, misselijk etc. dat we toch maar n clinic hebben opgezocht. Omdat het daar zo toeristisch is zijn er genoeg prive klinieken. Na een onderzoek en heel veel pillen bleek dat ik al 2,5 week met n bacteriele infectie rondliep en k kreeg n kuur voorgeschreven. De reis terug was echt n hel, ik voelde me zo beroerd! De heenreis was ook al zo naar want op n gegeven moment zaten we met zn 31en in n gruwelijk brakke matatu over n typisch Keniaanse weg te racen. N matatu is dus voor 14 pers. Er zat iemand op t dak en ergens onder/achter mij kwam nog n levende kip te voorschijn. Ik weet niet bij wie k op schoot zat en wie ik op schoot had maar ik was zo blij toen k dr eindelijk weer uit kon:).

Eenmaal terug in de banda ben ik aan de medicijnen begonnen, waar ik me zo beroerd door voelde dat n vriend uit Djura me nog op de motor naar Rukanga heeft gebracht om me daar in t ziekenhuisje op malaria te laten testen. Helaas was de dokter ziek dus konden we onverrichte zake weer terug. (En daar verliest de Keniaanse gezondheidszorg dus weer punten :P) Nu gaat t in ieder geval weer iets beter, ben nog steeds slap en duizelig maar dinsdag moet ik de laatste pil en hopelijk zijn dit gewoon de bijwerkingen en voel ik me dan weer beter! Ik zal nog wel voor de zekerheid op malaria testen (dan maar in Voi) maar meer om t uit te sluiten.

De jongens zijn nu weg (n heel gedoe maar alles is nu geregeld) waardoor we de hele banda voor onszelf hebben :) en Roel zorgt heel goed voor mij!

Verder hebben we de 1ste wedstrijd nl-denemarken op t strand gezien, wel relaxed behalve mijn lichamelijke gesteldheid dan. Gister wilden we de 2de wedstrijd kijken dus ben ik toch die stomme berg afgegaan om bij Africana tv te kijken maar de tv was nog in Rukanga. Gelukkig kon Newton t ook ontvangen en zijn we naar hem gegaan waar we nog net de laatste 3 minuten konden zien want t rooster dat we hier uit de krant hebben geknipt bleek niet te kloppen! Grrr...

Ik weet nog niet zo goed wat ik van Kenia vind. De natuur is mooi en de mensen vriendelijk maar ik zal nooit ‘Afrikafan’ worden. De bevolking, voor hoe ver ik die heb leren kennen, is zo passief. Alsof ze n soort trauma hebben opgelopen waardoor ze zich onderschikt op stellen tegenover de blanke westerling en ze er vanuit gaan dat ze zonder de hulp van deze westerlingen zelf niets kunnen bereiken. Aan de ene kant gaan ze er vanuit dat je hier als buitenlander geld geeft en klusjes opknapt, aan de andere kant zijn ze, ondanks dat ze dit vanzelfsprekend vinden, vervolgens heeel erg dankbaar. Allebei tamelijk benauwend vind ik.
Dat gevoel wordt versterkt als je hier blanken tegenkomt die zich in Kenia hebben gevestigd. Ze genieten van een goed salaris, n mooi huis en n auto van de zaak maar behandelen de plaatselijke bevolking afschuwelijk, verschrikkelijk denigrerend. Op n rugbytoernooi kwamen we n paar Nederlanders tegen die hier voor n Nederlandse rozenkwekerij werkten. T was vlak na de verkiezingsuitslag dus begonnen we daarover te discusiëren. Uiteindelijk kwam er uit dat ze de kwaliteit van t leven hier zo hoog vonden, en ja, ze hadden arme Kenianen, waaronder minderjarige kinderen, onder zich werken voor n hongerloontje en de productieprocessen binnen t bedrijf waren ontiegelijk milieuvervuilend (‘Ik weet dat we t Victoriameer ontzettend vervuilen, maar ja, daar heb ik geen last van’) maar zolang zij genoten van hun leventje hier, boeide hun dat niet. Alsof koloniale tijden weer herrijzen (of nooit echt zijn weggeweest).

Verder heb je verschillen wildlife parken (waar je ontiegelijk veel geld voor moet betalen om naar binnen te mogen) en mooie stranden maar Kenia is geen fijn backpackersland.

Dat is het negatieve gedeelte. De positieve kant is dat t best fijn is om even helemaal back to basic te zijn, zeker nu de jongens weg zijn en de sfeer heel relaxed is :) 's Ochtends sta je om n uur of 7 op, loop je n eindje de berg af waar onze 'wc&douche' is en geniet je vervolgens van n weetabix ontbijtje naast de banda met weids uitzicht.
et gemis aan luxe en t rustige tempo waarin mensen hier hun leven leiden maakt je ook wel relaxter...

Ik ben weer op dat punt waarbij ik me afvraag waarom we in NL toch zoveel regeltjes en luxe nodig hebben...